A MAGNIFICENT WORK OF GREEK SCULPTURE: "EROTOKRITOS AND ARETOUSA" BY YANNIS PARMAKELLIS

"EROTOKRITOS AND ARETOUSA"/«Ερωτόκριτος και Αρετούσα» (1981), χαλκός, 3,10m * 3,10m * 1,40m: Ένα γλυπτό του Κρητικού γλύπτη και πλέον ακαδημαϊκού, Γιάννη Παρμακέλη, που κοσμεί τη μικρή πλατεία Βιτσέτζου Κορνάρου, στο κέντρο του Ηρακλείου.

Το έργο «Ερωτόκριτος και Αρετούσα» στήθηκε στην πλατεία Βιτσέντζου Κορνάρου του Ηρακλείου τον Απρίλιο του 1981. Την περίοδο εκείνη ο δήμαρχος της πόλης, Μανόλης Καρέλλης, με τους συνεργάτες του είχαν την ιδέα να διασπείρουν στην πόλη διάφορα γλυπτά με σκοπούς να την ομορφύνουν αλλά και να διατηρήσουν ζωντανές στη μνήμη των κατοίκων

της τις πνευματικές και πολιτιστικές τους καταβολές.

Ο Γιάννης Παρμακέλης, όντας γεννημένος στο Ηράκλειο, ήταν ο πρώτος που κλήθηκε γι’ αυτό το σκοπό. Έτσι ο καλλιτέχνης, εμπνευσμένος από το ποίημα του Κορνάρου «Ερωτόκριτος», το απέδωσε πλαστικά με όλες δραματικές και ταυτόχρονα τρυφερές

εναλλαγές του.

Η γλυπτική σύνθεση του καλλιτέχνη παρουσιάζει τον Ερωτόκριτο έφιππο να πλησιάζει την Αρετούσα κι εκείνη να πηγαίνει προς αυτόν με απλωμένα τα χέρια για να τον υποδεχτεί. Η πρωτοτυπία στη σύνθεση είναι ότι ο Ερωτόκριτος αναπαρίσταται σε δύο κινήσεις στο ίδιο

έργο: από τη μία κάθεται κανονικά πάνω στο άλογο ενώ από την άλλη το σώμα του στρέφεται προς το μέρος της αγαπημένης του. Με παρόμοιο τρόπο έχει αποδοθεί και το άλογο. Το κεφάλι του, η ουρά του και τα πόδια του έχουν αποδοθεί σε περισσότερες από μία κινήσεις.

Το έργο «Ερωτόκριτος και Αρετούσα» είναι μεγάλο. Οι διαστάσεις του είναι 3,10 μ. * 3,10 μ. * 1,40 μ.. Το φόντο του, όμως, δεν είναι καθόλου ιδανικό για την ανάδειξή του. Επίσης, ο περιβάλλων χώρος είναι δυσανάλογα μικρός προς την κλίμακά του. Αυτό, όμως, το φέρνει υποχρεωτικά δίπλα στους περιπατητές της πλατείας, πράγμα που του χαρίζει μία απρόσμενη ζεστασιά.

Η συγκεκριμένη γλυπτική σύνθεση του Παρμακέλη είναι τολμηρή στη σύλληψη και μη υποταγμένη σε μορφολογικές ή εννοιολογικές συμβατικότητες και στήθηκε με πρωτοβουλία ενός δήμου που ξέρει να εκτιμά σωστά τις πνευματικές ανάγκες των κατοίκων του.

THE MYTH OF MINOS IN EUROPEAN ART

 

The important position of the bull in various manifestations of the civilization of prehistoric Crete led the ancient Greek and then the Roman writers to the written words of the mythical circle of Crete, in which the figures of Europe, bull, Pasiphae, Minotaur, Theseus, Ariadne, Daedalus, Icarus, Labyrinth and Dionysus dominated.

Until the beginning of the 20th century the figures of mythic Crete inspired various important artists, who produced interesting works with subjects that derived from their adventures. However, in the beginning of the 20th century the excavation of the palace of Knossos by Arthur Evans and various other reasons contributed in the overwhelming influence of the myths of Crete in modern thought and in the significant increase of their appearance in the artistic creation. This phenomenon fited in and was connected closely with the birth of psychoanalysis by Sigmund Freud and Carl Jung leading its specialists to the effort of the access of the unconscious symbolism of the presence of the Minoan figures in the works of the avant – garde artists.

The first modern artist who presented many works inspired by the cretan myths was Giorgio de Chirico, whose most important relative series of works was the “Italian Squares”. However, the Minoan myths brought very significant influence to the works of the surrealist artists, with most important example this of André Masson and to the work of the unique Pablo Picasso. Of course for the surrealists the Minoan figures in full symbolized a utopian social vision and especially the Minotaur symbolized a supernatural force, directed against the laws of nature and insulting the gods. On the contrary, for Picasso the Minotaur, with whom he often identified himself, symbolized human’s coexisting two conflicting sides: that of animal instincts and the second of the desire for conquest of harmony and balance. The most characteristic work of Masson was the "Labyrinth" (1938) while “Vollard Suite” (1930 – 1937), “Minotauromachia” (1935) and the famous “Guernica” (1937) belonged to the most remarkable relative works of Picasso.

The psychological interpretation of the emergence of mythical Crete in modern art, which preoccupied the fathers of psychoanalysis, still employs today relevant researchers, who sometimes attach to the stories a male chauvinist character, sometimes relate them to the psychoanalytic process itself, with which man seeks out and meets the Minotaur, who lurks in the dark labyrinth of the inner world and sometimes associate it with the same labyrinthine life of every man.

Triantafyllia Pineli, October 2012.

MY AWARD WINNING PHOTOS

         

                                                     "Sunset on the Acropolis"

    

A photo by Triantafyllia Pineli that was one of the award winning photos at the National Competition with the subject: "CONTRASTS" that was organised by the book chain "Ianos" in Athens in 2019.

"Call for love"

A photo by Triantafyllia Pineli that was one of the 10 first award winning photos at the National Contest with the subject "Unemployment" that was organised by the Greek Photographic Society in 2019. The results were announced in January 2020. 

"Hestia left with Ergani"

A photo by Triantafyllia Pineli that was one of the award winning photos at the National Contest with the subject "Unemployment" that was organised by the Greek Photographic Society in 2019. The results were announced in January 2020.